Trope, ortaçağ kilise müziğinde düz şarkıya yapılan ezgi ya da söz eklemeleri. Teknik açıdan iki genel grupta toplanabilir:
1) Bir melisma’ya (bir hecede birçok notanın seslendirilmesi), her notaya bir he ce gelecek biçimde sözler eklenmesi.
2) Var olan ezgi ve sözcük bölümleri arasına söz ve müziğiyle yeni bir parça eklenmesi. .
Bizans ayin usulündeki benzer uygulamalardan kaynaklanan tropeler Batı’da ilk kez 8. yüzyılda Fransa’da görülmeye başladı. 9. yüzyılda önemli bir müzik. merkezi olan Sankt Gallen Manastın’na (İsviçre) ulaştıktan sonra bütün Avrupa’ya yayıldı. 10-12. yüzyıllarda missanın hemen bütün bölümlerinde uygulandı. 12. yüzyıldan sonra polifonik (kontrapuntal çoksesli) düzenlemeleri yapıldı. Ama bazı tropeler dinsel sözlerin ve ezginin geliştirilmesi yerine bozulmasına, dindışı müzik ve sözlerin düz şarkıya katılmasına yol açtı. Bunun üzerine Katolik ayin usulünün yeniden düzenlenmesini kararlaştıran Trent Konsili 16. yüzyılda bütün tropeleri yürürlükten kaldırdı; bunlan ve bunlardan türeyen ardışımların büyük bölümünü, karmaşık polifonik missa besteleri ile birlikte ayin usulünün yozlaşması sayarak yasakladı.
