Topraksız tarım, HİDROPONİK olarak da bilinir, bitkilerin, içinde erimiş mineral tuzları bulunan suda topraksız olarak yetiştirilmesi. Bu tarım yönteminde ürün genellikle kum ya da çakıl gibi maddelerle mekanik olarak desteklenir.
Bitkiler beslenmeye yönelik bilimsel araştırmalar için çok eskiden beri laboratuvarlarda gübreli su içinde yetiştirilmektedir. Ancak bunları su içinde dik olarak tutmak ve suyun havalanmasını sağlamak gibi güçlüklerden ötürü, bitkilerin su sızdırmaz yatak ya da kasalar içine doldurulmuş çakıllar arasında yetiştirilmesi yoluna gidildi. Bugün yalnızca çakıldan değil kaynaştırılmış şeyl, kil ve granit yongaları gibi çeşitli destek malzemelerinden de yararlanılır. Derişimi ve sıklığı bitkinin türüne, ışık ve sıcaklık gibi çevre koşullarına bağlı olarak gübre çözeltisi, düzenli bir biçimde ortama pompalanır.
Kullanılan çözeltiler bitkinin gelişmesi için gerekli başlıca elementler olan azot, fosfor ve potasyumun yanı sıra kükürt, magnezyum ve kalsiyum gibi elementleri de içerir. Periyodik olarak yapılan ölçümlerle gereken su ya da kimyasal maddeler katılarak bu çözeltiler süresiz olarak kullanılabilir. Bu çözeltileri hazırlamakta kullanılan kimyasal maddeler genellikle kuru olarak karıştırılıp saklanabilmektedir. Bitkiler büyüdükçe çözeltinin derişiminin artırılması ve pompalamanın sıklaştınlması gerekir. Çeşitli sebzeler ve süs bitkileri çakıl içinde oldukça başarılı olarak yetiştirilebilmektedir. Sulama ve gübrelemenin makinelerle otomatik olarak yapılması sonucu işçilik masraflarının ortadan kalkması yöntemin başlıca üstünlüğüdür. Ancak böyle bir işletmenin oldukça yüksek bir maliyetle kurulabilme ve besin çözeltilerinin sık sık kontrol edilmesi gereği gibi dezavantajları da vardır. Verim topraklı tarımla hemen hemen aynıdır.
